دیروز حدود ۱۰۰ نفر از اهالی رسانه در سطوح مختلف، مهمان معاونت ضدجاسوسی وزارت اطلاعات بودند؛ نمایشگاهی درباره نفوذ و جاسوسی برپا بود و چندتن از مدیران و کارشناسان، با مطرح کردن کیسهای مختلف، روشهایی را که حریفهای اطلاعاتی برای کسب اطلاعات استراتژیک و حتی معمولی از آنها بهره میگیرند توضیح دادند.
به وضوح مشهود بود که زبان کارشناسان ضدجاسوسی در بیان جزئیات پروندهها بسته است و گاه که یک همکار رسانهای با ۲-۳سوال متوالی قصد گودبرداری و کسب اطلاعات بیشتر را داشت، به وضوح میشنید که بدلیل طبقه بندی حفاظتی، حرف بیشتری نمیتواند بشنود.
برابر آنچه آنها گفتند عوامل نفوذی و یا چهرههایی که فریب سازمانهای اطلاعاتی را خورده بودند، گرچه به قشرخاصی محدود نمیشدند اما ویژگی مشترکشان، نخبگی و دسترسیشان به اطلاعات بود. همچنین نفوذیها، هم در لباس روحانیت بودند و هم پزشک، مهندس، دانشجو، کارمند نظامی و غیرنظامی و ...
کارشناسان میگفتند روش جذب افراد هم بسته به انگیزه آنها متفاوت است. یکی عاشق زندگی در غرب است، دیگری دانشگاه خوب و تحصیلات عالی میخواهد، آن یکی شغل پردرآمد دوست دارد و یکی هم با اعتقاد به ضربه زدن به نظام، اطلاعات میفروشد.
اما نکته مهمی که در لابلای حرفهای کارشناسان به اشارهای اکتفا شد، اطلاعاتی است که حریف، بدون هیچ هزینهای آنها را از دستمان میقاپد. این برمیگردد به اظهارنظرهای برخی مسئولان کشور در ردههای مختلف مدیریتی که گاه و بیگاه در یک دعوای سیاسی، نه پته همدیگر که منافع ملی کشور را روی آب میریزند و برای اینکه در مشاجره، دست بالا را داشته باشند، اطلاعات طبقهبندی شده را فاش میکنند.
نهایتا خواسته کارشناسان ضدجاسوسی وزارت از رسانهها، هم روشن بود و هم ساده: اولا شما هیزم بیار اختلافاتی که منجر به افشای اطلاعات مهم میشود نباشید و ثانیا با ایجاد هوشیاری در جامعه، شهروندان را نیشگون بگیرید تا مبادا برای مثلا درخواست یک ویزا برای خود یا عضوی از خانوادهشان،مملکت فروشی کنند.