روزنامه سازندگی در یادداشت تیتر یک خود با عنوان «مصائب روحانی» نوشت: «رسم برجام اما مهم‌تر از اسم برجام است. می‌توان صورت‌بندی‌های تازه‌ای را انجام داد. دولت جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یک حاکمیت یکپارچه حتی با همین دولت کنونی ایالات متحده آمریکا در دوره وزارت ریچارد تیلرسون در آغاز به کار دونالد ترامپ در قالب ۱+۵ مذاکره کرد و حاکمیت ایران برای دولت و وزارت امور خارجه جهت انجام این گفت‌وگوهای چندجانبه (نه دوجانبه) هیچ منعی قرار نداده و نخواهد داد. برجام یک سند شورای امنیت سازمان ملل متحد است و ایران در چارچوب معاهدات بین‌المللی و چندجانبه مشکلی با مذاکره ندارد اما نه مذاکره در برجام علیه برجام یا افزودن برجام‌های تازه‌ای (موشکی) در حالی که برجام اصلی هنوز به درستی از طرف مقابل (نه ایران) اجرا نشده است.»
در ادامه این یادداشت آمده است: جمهوری اسلامی هرگز برجام را نقض نکرده و از آن خارج نشده است. با مذاکره «در برجام» هم مخالفتی ندارد اما «بر برجام» مذاکره نمی‌کند.
ماکرون بیشتر از همه روحانی را می‌فهمد؟
روحانی نمی‌تواند ناگفته‌هایش را بیان کند
در بخش پایانی این مطلب آمده است: «مشکل روحانی فقط این نیست که رسانه‌های دولتی در بیان مواضع دولت نارسا هستند، مشکل اصلی در اینجاست که روحانی نمی‌تواند ناگفته‌هایش را بیان کند چراکه حرف‌های او بخشی از برنامه بزرگی است که باید برای صلح، توسعه و آزادی ایران انجام شود و بیان این سخنان ممکن است تحقق آنها را به تأخیر بیندازد.
از لغو بالمرّه و همزمان همه تحریم‌ها تا التماس برای فروش نفت!
روزنامه اعتماد در یادداشتی با اشاره به موضوع گام سوم کاهش تعهدات برجامی از سوی ایران نوشت: «مذاکرات بین جمهوری اسلامی و طرف‌های اروپایی از یک‌سو و از سوی دیگر با مقامات کشورهای چین و روسیه به‌عنوان دو کشور دیگر باقیمانده در توافق هسته‌ای موسوم به برجام در حالی ادامه دارد که تنها 3 روز تا پایان مهلت تعیین‌شده از سوی جمهوری اسلامی باقی مانده است و با توجه به اطلاعاتی که نگارنده در اختیار دارد، می‌توان ادعا کرد که اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، مانع خاصی بر سر برداشتن سومین گام از مجموعه گام‌های کاهش تعهدات هسته‌ای ایران ایجاد نخواهد شد.»
این روزنامه ادامه داد: «امروز نیز جمهوری اسلامی اصراری بر ادامه راه کاهش تعهدات خود ندارد و صرفاً خواستار تأمین منافعش در راستای توافق هسته‌ای است. ایران صراحتاً به طرف مقابل اعلام کرده که امروز موضوعی که برایش در اولویت است، مسئله فروش نفت و بازگشت مبالغ حاصل از آن به‌حساب‌هایی است که ایران امکان استفاده از آنها را داشته باشد. ایران خواستار دریافت پول حاصل از فروش نفت خود و استفاده از آن در امور تجاری و بازرگانی است که خود صلاح می‌داند.»
گویا همین دیروز بود که دولتمردان و طیف مدعی اصلاحات، جشن و پایکوبی به راه انداخته و مدعی بودند که با امضا و اجرای برجام، تمام مشکلات اقتصادی کشور حل خواهد شد. روزی که روحانی در نطق تلویزیونی گفت «امروز به ملت شریف ایران اعلام می‌کنم که طبق این توافق، در روز اجرای توافق تمامی تحریم‌ها، حتی تحریم‌های تسلیحاتی، موشکی هم به‌صورتی که در قطعنامه بوده، لغو خواهد شد. تمام تحریم‌های اقتصادی شامل مالی، بانکی، بیمه، حمل‌ونقل، پتروشیمی و فلزات گرانبها بالمره (یک باره) لغو خواهد شد و نه تعلیق...»
رئیس‌جمهور از اختیارات فعلی استفاده کند، بعد سراغ اختیارات بیشتر برود
مصطفی هاشمی‌طبا در مصاحبه با روزنامه زنجیره‌ای آرمان گفت: «رئیس‌جمهور بهتر است از اختیارات خود استفاده کند و مشکلات را کاهش دهد، بعد به سراغ اختیارات بیشتر برود.»
هاشمی‌طبا در ادامه گفت: «معتقدم آقای رئیس‌جمهور به جای اینکه هر بار به‌صورت کلی بگویند که اختیارات باید افزایش پیدا کند و مشخص نکنند منظورشان از اختیارات چیست، بهتر است بگویند کدام اختیار را برای نیل به چه مقصود و هدفی نیاز دارند. ایشان که حتی از اختیارات خودش هم استفاده نمی‌کند. برای مثال در همین مسئله یارانه‌ها قرار بود دولت به کسانی که توانایی مالی دارند یارانه ندهد اما هنوز این یارانه‌ها پرداخت می‌شوند. 5 سال گذشته و تغییری حاصل نشده است.»
چندی پیش علی صوفی، وزیر تعاون دولت اصلاحات گفته بود: «مدت‌هاست که شاهد تشکیل نهاد جدیدی تحت عنوان شورای عالی هماهنگی اقتصادی متشکل از سران قوا و به ریاست رئیس‌جمهور با اختیارات بسیار بالا و فراقانونی هستیم. بدین نحو که اگر چیزی را مصلحت دیدند که در قانون وجود نداشته می‌توانند اجرا کنند و بعداً به مجلس مراجعه کرده و آن را قانون کند. آقای رئیس‌جمهور در این حد اختیارات دارد اما اتفاق خاصی نیفتاده است.»
گام سوم را برنداریم که آمریکا خوشحال می‌شود
روزنامه آفتاب یزد تیتر 1 شماره اخیر خود را به گفت‌وگو با یک کارشناس مسائل بین‌الملل اختصاص داد. در بخشی از این گفت‌وگو، خبرنگار این روزنامه زنجیره‌ای می‌پرسد: «فکر می‌کنید برداشتن گام‌های اول و دوم تا چه میزان برای منافع ایران مؤثر بود که اکنون ایران از گام سوم سخن می‌گوید؟ آیا به‌نظرتان گام سوم روش خوبی برای تغییر رویه اروپاست؟» این یعنی این روزنامه عملاًً اقدام متقابل را زیر سؤال می‌برد و گویا آنها رویه گردن نهادن بر بدعهدی غرب را ترجیح می‌دهند!
اما مصاحبه‌شونده در پاسخ می‌گوید: «ببینید! ظاهراً آنها نیز به این جمع‌بندی رسیدند که اگر ایران با همین فرمان گام‌ها را بردارد، نهایتاً با خروج ایران از برجام و سپس بردن پرونده ایران به شورای امنیت، کشور را دوباره پای میز مذاکره دیگری می‌آورند. یکی از ابزارهایی هم که در راستای این اقدام دارند وقت‌کشی و سوزاندن زمان در برابر عمل به تعهداتشان در فاصله بین برداشته شدن این گام‌هااز سوی ایران است، وگرنه اروپا می‌توانست حق ما را بیشتر از این بدون اینکه دردسری از سوی آمریکا برایش داشته باشد به ما بدهد. بنابراین آنها از سوختن زمان و گام‌های ایران نگرانی آن چنانی ندارند وگرنه حقوق زیادی به ایران می‌دادند. اروپایی‌ها بر این باورند که دست ایران بسته‌تر از آنهاست برای همین است که منفعل عمل می‌کنند.»
دادِ مدعیان اصلاحات از خصوصی‌سازی‌های مسئله‌دار هم در آمد!
روزنامه زنجیره‌ای ابتکار در یادداشت صفحه اول خود با عنوان «زخم چرکین مدیریت دولتی» نوشت: «خصوصی‌سازی در ایران، آن‌قدر با فراز و نشیب‌ها و البته سرخوردگی‌ها روبه‌رو شد تا این اقدام، به یک شعار تهی از معنا تبدیل شد. مدیریت بنگاه‌های اقتصادی توسط دولت‌ها طی دهه‌های گذشته تنها به ایجاد رانت، فساد، ناکارآمدی و البته از دست‌رفتن سرمایه‌های عمومی منجر شد. نکته اما در این است که تلاش‌های دولت‌ها برای کوچک‌سازی دولت و واگذاری اقتصاد به مردم آن‌قدر در فضایی غیرشفاف و پرابهام صورت گرفت که حالا بر پلاکاردهای اعتراضی کارگران کارخانه‌های خصوصی شده «نه به خصوصی‌سازی» نقش می‌بندد.»
این روزنامه در ادامه آورده است: «عملکرد بی‌برنامه و از سر رفع تکلیف مسئولان دولتی در واگذاری‌ها سبب شد تا یک اقدام اقتصادی بالذات مفید برای اقتصاد، تبدیل به زخم چرکین جدید در سپهر اقتصادی کشور شود. اما از منظر دیگر این تبحر، در لوث کردن مفاهیم ارزشمند اقتصادی توسط دولت‌ها طی چند دهه اخیر، تنها حامل یک پیام برای آیندگان خواهد بود و آن هم افتادن ارزش‌های علمی اقتصاد در چاه سیاست‌های عوام‌فریبانه اقتصادی است»
شایان ذکر است اگرچه روزنامه ابتکار پر بیراه نگفته ولی بهتر بود این روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی به موضوع واگذاری‌های مسئله‌دار و اساساًً عملکرد دولت روحانی درخصوصی‌سازی هم اشاره‌ای می‌کرد به‌طور مثال روند غلط خصوصی‌سازی، مفت فروشی و واگذاری‌های مسئله‌دار در آلومینیوم المهدی هرمزگان، هپکو، پالایشگاه کرمانشاه، شرکت کشت و صنعت کارون خوزستان، نیشکر هفت‌تپه شوش، شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان و مجتمع صنعتی گوشت اردبیل و واگذاری سهام دولتی ۱۸ شرکت بزرگ که شامل صنایع بزرگ و مادر، بیمه و بانک می‌شود مانند شرکت هلدینگ خلیج فارس، شرکت ملی صنایع مس ایران، فولاد مبارکه اصفهان، سرمایه‌گذاری ملی ایران، شرکت کشت و صنعت دامپروری پارس و شرکت خودروسازی ایران خودرو و سایپا و دهها مورد دیگر.
«اینستکس» را به‌جای «تعهد برجامی» اروپا جا نزنید!
روزنامه همدلی در یادداشت صفحه اول خود با عنوان «استراتژی تعهد در برابر تعهد» نوشت: «اصرار تهران به استراتژی تعهد در برابر تعهد چیزی جز دعوت اروپا از بی‌عملی و خروج آن از انفعال و حرکت به اقدامات طولانی‌مدت حمایتی در حفظ برجام نیست. لذا در استراتژی جدیدی که تهران به دنبال آن است، هم چالش‌های فروش نفت ایران مرتفع می‌شود و هم آنکه تهران می‌تواند به پول آن از طریق راه‌اندازی و گشایش یک خط اعتباری دسترسی یابد. این استراتژی موجب نفع و فواید راهبردی برای اروپا نیز می‌شود، چراکه هرگونه تعهد اروپا موجب تعهد ایران به نقطه صفر یا همان مرحله قبل از قرار گرفتن در کاهش تعهدات برجامی می‌شود.»
در ادامه این یادداشت آمده است: «به این ترتیب به‌نظر می‌رسد که با توجه به ابتکار عمل پاریس و همچنین چراغ سبز تهران به قبول نقشه راه پاریس ما شاهد بقا و حفظ برجام در چارچوب برنامه فریز در برابر فریز باشیم.»
شایان‌ذکر است اینستکسی که نویسنده و مدعیان اصلاحات به آن اصرار می‌کنند و به وعده تزریق 15 میلیارد دلاری اروپا به این کانال مالی دل خوش کرده‌اند، اساساًً جزو تعهدات برجامی اروپا نیست! چنانچه محمدجواد ظریف، وزیر خارجه هم پیش‌ازاین و در جمع خبرنگاران به این نکته اشاره و با بیان اینکه «در هیچ‌کدام از تعهدات ۱۱ گانه اروپا اینستکس وجود ندارد»، گفته بود: «اینستکس اگر عملیاتی بشود، تازه مقدمه‌ای می‌شود بر ۱۱ تعهد اروپا که باید انجام دهد!» و «توجه ما بیشتر به تعهدات واقعی است» به عبارتی و در راستای راهبرد «استراتژی در برابر استراتژی» بایستی اجرای تعهدات 11گانه اروپا را موردنظر قرار داده و آن را مطالبه کنیم نه اینکه از آنها غافل شویم و یا اینستکس را تعهد اصلی جا بزنیم!
